Δεν αντεχα

Πόλεμος..
για την αγάπη..
πόλεμο σ'αυτούς, πόλεμο σε μας...
ΠΟΛΕΜΟ με ΜΑΣ!
μέτωπα ανοίξαν και γω προδωμένη να κοιτώ
το πλοίο που σάλπαρει για "λιμάνι"...
δεν γυρίζεις αγάπη μου..δεν γυρίζεις πίσω..
πρώτη νύχτα θάνατος..
τρίτη νύχτα πλήξη..
τέταρτη μόνη προσπαθώ να δώσω κάποια λύση..
πρόσωπα και λόγια, τρύπιες αποδείξεις..
τον κόσμο τότε σκέφτηκες πίσω σου να αφήσεις..
μου πες..
δοκίμασε να κοιτάξεις τη ζωή κατάματα..
Τελικά αυτό ήταν που δεν άντεχα..

Δεκέμβρης..

Τρέχω...

τρέχω να προλάβω τη σκιά,

τη σκιά που τρεμοσβήνει στο δάπεδο,

μα τώρα πια μοιάζει μικρός ο χώρος..

τρέχω να προφτάσω τις δικές μου στιγμές,

μα αγγίζω μόνο σκόνη.

Φωτιά τυλίγει τη σάρκα μου, νερό να σβήσει..

Μα είναι τόσο ζωηρή, νερό δεν φτάνει.

φέρε μου βενζίνη..και εύλεκτα υλικά..

φωτιά σάρκα και ψυχή πυροτεχνήματα..

αιχμάλωτες στην πύλη του θανάτου...

ΣΚΟΝΗ

Είμαι σκιά που τίποτα δεν σέρνει.

μήτε λύπες, μήτε χαρές, μήτε όνειρα..

κομπάρσος σε παράσταση δίχως πλοκή και τέλος..

μέσα στο χάος της αδράνειας..

σε πλάνη δίχως λογική..

μόνο αστερόσκονη απέμεινε..

πετώ φωτιές, και χάνομαι.

Ονειροπαγιδα

Στο πελαγο θα πέσω,

θα χυθω...σαν να μουν θαλασσα...

σαν να μουν κυμα...

και αν με νοσταλγεις...

ελα να με παρεις...

πριν την αυγη....

πριν ξημερωσει...

γιατι τοτε θα χω γινει συννεφο...

θα χω γινει καταιγιδα...

θα χω γινει των πιο σκοτεινων στιγμων σου ονειροπαγιδα....

Kαι έπειτα..;

Ερείπια..

συντρίμια,

του δρόμου μου κραυγές..

φωνές ατέλειωτες στου ονείρου μου την άκρη..

και μιαν αυγή αβέβαιη για κείνον που ελπίζει.

Τίποτε δεν θα ξαναρθεί.

Πέπλο μαύρο και άραχνο στολίζει τώρα τον κήπο μου..

και τα νυχτολούλουδά μου εμαράθηκαν..

Βάδισες και συ τώρα πάνω στον τάφο μου..

που μόνο γράμματα πάνω του διακρίνεις.

Γράμματα που έκαψες και υποσχέσεις ανεκπλήρωτες

που έσβησαν παραμονεύοντας τις κρυφές μου σκέψεις.

Αφήνοντας ένα παράπονο..

Και αφού αρνήθηκες να με συντροφεύσεις,

πλάγιασα με τον ίσκιο μου σαν να ταν στερνή φορά..

και ύστερα ήρθε και με πήρε..

και ύστερα, έφερε χειμώνα...

Χ

Φρίκη και προδοσία.
Θάνατος, σκοτάδι και θλίψη..
πόνος και θλίψη.
Αγάπη, θυσία, παράνοια..
δολοφονία..
σε μαυσωλείο, σφαγείο, νεκροταφείο..
πορνείο..
κι έπειτα..
χώμα, γη, στάχτη, τέφρα, μαυρίλα.
μα..
ψέμα, αδιαφορία εξαπάτηση, κοροϊδία..
εγκατάλειψη, αρρώστια, κατάθλιψη..
το μόνο που έμεινε..
είναι σκόνη..
το χρώμα της..λευκό.
τίποτε από αυτά μην ζήσεις.
Γιατί πονούν και γιατρικό δεν έχουν.
Γιατί από βάσανα πιο πολύ βασανίζουν.
Γιατί από θάνατο σε θάνατο σε φέρνουν..

Άγνωστη χώρα

Κίνηση πολύ..

Μπατσικά και μπάτσοι..

Ξωτικά και τσάτσοι..

Στα σκαλιά και ο κόσμος στα πόδια μου.

"Λευτεριά στην Παλαιστήνη", λέει ένα χαρτί..

Τρία τσιράκια κυνηγούν..

ψυχροί, σκληροί, επικύνδυνοι..

μα τωρα πια..ασφάλεια ή ανησυχία?

φύγαμε..

Άραγε..

ζεις ή είναι η σκιά σου..

δίπλα σε ένα κερί, που τρεμοσβήνει αναμμένο?..