τι όμορφος που μοιάζεις όταν στο προσωπό σου διαγράφεται η εξάντληση...
και πόσο ιδιαίτερος όταν στο λυγερό σου κορμί έχεις τα σημάδια της θυσίας.
Είπες θα'σβηνες κάποτε..σαν να το υποσχέθηκες..
σαν να με φίλησες με μια γλυκεία αβεβαιότητα χαραγμένη στο πρόσωπό σου..
και έπειτα..σαν από ταινία..μεταμορφώθηκες.
Έγινες ο θεός του πολέμου, για ένα κόσμο μαγικό, μακρινό και ικανό να γοητεύσει
κάθε θνητό και αδύναμο πλάσμα..
είπες θα επιστρέψω κοντά σου..και ναι! όπως είπες..έτσι έπραξες..
γύρισες πίσω..μα δεν είσαι εκείνη η μορφή που αγάπησα.
είσαι πια σκιά..να μου θυμίζει στιγμές..
δεν έχω τίποτε άλλο πια να πω..τιπότε να πράξω.σου προσφέρω ένα ρόδο μοναχά..
θα ταξιδεύεις πάντοτε στον μυστικό μου κόσμο..
εκείνο τον κόσμο που δεν πρόφτασες να γνωρίσεις..μικρε γλυκιέ επαναστάτη.
Τόσο όμορφα λόγια. Στο μυαλό μου αυτός ο επαναστάτης είναι η ίδια η επανάσταση. Παλεύει για κάποιο ιδανικό, δίνει το αίμα του για να κάνει το σωστό και ο χαμός του δεν είναι παρά η αφορμή για εκείνους που τον αγάπησαν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα που ο ίδιος δεν πρόλαβε να ζήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήAlice θα προλάβουμε να φτάσουμε στην Wonderland; Θα υπάρξει ποτέ Wonderland;
Είναι κοντά...πολύ κοντά...αρκεί να βρείς το μαγικό κλειδάκι που οδηγεί σ'αυτή τη χώρα...;)
ΑπάντησηΔιαγραφή